Bij het lezen van de naam Rood Adeo dacht ik nou niet bepaald direct aan een 42-jarige singer-songwriter uit Nederland die al sinds 1997, vooral onder de naam Nighthawks at the Diner, zorgvuldig metselt aan een muzikale carrière. En dus komt het de Nijmegenaar goed uit dat hij met zijn album Mindful Indifference een belangrijke mijlpaal slaat in het interessante muziekfundament. Vooral omdat de zanger/dichter/liedjesschrijver met de aan Tom Waits refererende stem, een huzarenstukje aflevert dat we met z’n allen toch eens moeten gaan ervaren. Gratis tip van uw recensent. Het album vervult je afwisselend met moddervette melancholie (Time To Go Home, Phil Spector’s To Know You Is To Love You en het adembenemende Die From Love), uptempo folk (Love Me) en een tikkeltje soul (het instrumentale Windfall Jelly). Prima als soundtrack voor het huidige jaargetijde. Even een waarschuwing vooraf: volgens het cd-boekje leverde ook Frank Boeijen een bijdrage aan de cd, maar wees gerust: daar horen we niets van terug. Het maakt mede dat ik resumerend kan concluderen dat Rood Adeo met Mindful Indifference zich nadrukkelijk in de kijker van de muziekliefhebber met een herfstsmaak plaatst.